อปลักษณ์, อัปลักษณ์ หมายถึง [อะปะ, อับปะ] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา), มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น หน้าตาอปลักษณ์, รูปร่างอัปลักษณ์.(ส.; ป. อปลกฺขณ).
[อะปะ, อับปะ] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา), มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น หน้าตาอปลักษณ์, รูปร่างอัปลักษณ์.(ส.; ป. อปลกฺขณ).
[อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นไป เช่นอุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).
[อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นไป เช่นอุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).
[อะปะโหฺลก] ว. ที่บอกเล่า เช่น คําอปโลกน์. (ป. อปโลกน).
[อะปะ] น. คําติเตียน; การว่ากล่าว. (ป., ส.).
[อะปะ] น. การปล้น, การขโมย; การเอาไป. (ป., ส.).
[อะ] น. ทิศใต้. (ป.; ส. อปาจีน).